Ο πανηγυρικός λόγος της εκπαιδευτικου Ελένης Σιούφτα για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821

ὅτε κέν τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων δακρυόεσσαν ἄγηται, ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας, καί κεν ἐν Ἄργει ἐοῦσα πρὸς ἄλλης ἱστὸν ὑφαίνοις,

θα πει ο υπερασπιστής της Τροίας Έκτορας, στη σύζυγό του Ανδρομάχη όταν θα τη δει για τελευταία φορά .

Πικραμένος θα της μιλήσει για τη μέρα που οι Αχαιοί θα της πάρουν την ελευθερία της και θα αναγκαστεί να υφαίνει σε κάποιας άλλης γυναίκας τον αργαλειό.

Για την ιδέα αυτή 200 χρόνια πριν, το 1821 οι Έλληνες θα καταφέρουν αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο: θα μεθύσουν με αθάνατο κρασί, δεν θα διστάσουν να θυσιάσουν ακόμη και τη ζωή τους, και θα καταφέρουν να απαλλάξουν τα ελληνικά χώματα , από τον αιμοσταγή κατακτητή και διαχρονικό μας εχθρό, τον Τούρκο.

Τιμούμε σήμερα την επέτειο της αποτίναξης του οθωμανικού ζυγού που για 400 σχεδόν χρόνια γονάτιζε απάνω στης ιερής μας γης το σβέρκο.

Όταν ο εθνομάρτυρας Ρήγας Βελεστινλής σημείωνε στην Χάρτα του, στην επιπεδογραφία της Κωνσταντινουπόλεως, πλάι στη βούλα του τελευταίου Παλαιολόγου «κ΄εδουλώθημεν» , εξέφραζε την πίκρα κάθε σκλαβωμένου Έλληνα αλλά συνάμα καταδείκνυε και το χρέος : Ο υπόδουλος ελληνισμός που βίωνε την στέρηση της πολιτικής του ελευθερίας, την περιφρόνηση της χριστιανικής του θρησκείας, την καταρράκωση της ανθρώπινης του αξιοπρέπειας ΟΦΕΙΛΕ να πάρει την τύχη του στα χέρια του και να αγωνιστεί για την Ελευθερία του.

Η δολοφονία του Ρήγα από τους Τούρκους, στο Βελιγράδι και η ρίψη του άψυχου κορμιού του στον Δούναβη ,δεν κατάφερε να σβήσει την φλόγα που άναψε. Η 3000 ετών δάδα που την κουβάλησε , σφυρηλατημένη στο αμόνι της Ιστορίας, πήγε από χέρι σε χέρι, από αγωνιστή σε αγωνιστή για να καταλήξει στον βωμό της Ελευθερίας που ανδρειωμένη και περίλαμπρη βγήκε από τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά όπως θα καταθέσει ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός.

Kι έγινε η Ελευθερία Ύμνος.

Κι ο ύμνος δρόμος εθνικής αυτογνωσίας.

Μα εύλογο τίθεται το ερώτημα: Πώς αυτός ο εξαθλιωμένος από τον τούρκο λαός ,έχοντας απέναντί του τα απολυταρχικά κράτη της Αυστρίας και της Ρωσίας που έβλεπαν εχθρικά κάθε επαναστατική ιδέα, χωρίς Κράτος με οργανωμένο στρατό κατάφερε και απελευθερώθηκε;

Την απάντηση μας την δίνουν αποσπάσματα της ομιλίας του γενναίου οπλαρχηγού του Αγώνα, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα .

«Ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα, οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἄρματα, οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις, οὔτε κανένας φρόνιμος μᾶς εἶπε «ποῦ πᾶτε ἐδῶ νὰ πολεμήσετε μὲ σιταροκάραβα βατσέλα», ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καὶ ὅλοι, καὶ ὁ κλῆρος μας καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ πεπαιδευμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτὸ τὸ σκοπὸ καὶ ἐκάμαμε τὴν Ἐπανάσταση.»

«…ὅταν ἐπιάσαμε τὰ ἄρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος. Ὅλα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ἔχουν καὶ φυλάττουν μία Θρησκεία.»

«Εἰς αὐτὴν τὴν δυστυχισμένη κατάσταση μερικοὶ ἀπὸ τοὺς φυγάδες γραμματισμένους ἐμετάφραζαν καὶ ἔστελναν εἰς τὴν Ἑλλάδα βιβλία, καὶ εἰς αὐτοὺς πρέπει νὰ χρωστοῦμε εὐγνωμοσύνη, διότι εὐθὺς ὁποὺ κανένας ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ λαὸ ἐμάνθανε τὰ κοινὰ γράμματα, ἐδιάβαζεν αὐτὰ τὰ βιβλία καὶ ἔβλεπε ποίους εἴχαμε προγόνους, τί ἔκαμεν ὁ Θεμιστοκλῆς, ὁ Ἀριστείδης καὶ ἄλλοι πολλοὶ παλαιοί μας, καὶ ἐβλέπαμε καὶ εἰς ποίαν κατάσταση εὑρισκόμεθα τότε. Ὅθεν μᾶς ἦλθεν εἰς τὸ νοῦ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε καὶ νὰ γίνουμε εὐτυχέστεροι. Καὶ ἔτσι ἔγινε καὶ ἐπροόδευσεν ἡ Ἑταιρεία.»

Ο κορυφαίος οπλαρχηγός μας, ο Γέρος του Μοριά, , «αυτός ο αδυσώπητος υπερασπιστής του ελληνισμού, που φορούσε περικεφαλαία και φουστανέλα το εκφραστικότερο σύμβολο της φυλής μας» θεωρούσε πως η ψυχική γενναιότητα, η πνευματική καλλιέργεια , η συλλογική προσπάθεια , η συνείδηση της αδιάσπαστης φυλετικής, ιστορικής, γλωσσικής και πολιτιστικής ενότητας του ελληνισμού, η πίστη στον Θεό και το δίκαιο του Αγώνα οδήγησε στην επιτυχία της Επανάστασης.

Κι , ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ο μύθων τε ῥητήρ ἔργων τε πρηκτήρ (Ἰλ. I, 443). με τις γενναίες πράξεις, τους ωραίους συλλογισμούς του « έγραψε το πιο έξοχο γράμμα που έγραψε ποτέ Έλληνας -το γράμμα που έγραψε στον Ιμπραήμ- “από μέρους του λαού της Μεσσηνίας” ότι,

Αυτό όπου μας φοβερίζεις, να μας κόψης και κάψης

τα καρποφόρα δένδρα μας δεν είναι της πολεμικής

έργον, διατί τα άψυχα δένδρα δεν εναντιώνονται εις

κανένα, μόνον οι άνθρωποι όπου έναντιώνονται,

έχουνε στρατεύματα και σκλαβώνεις, και έτσι είναι

το δίκαιον του πολέμου… Με τους ανθρώπους και όχι

με τα άψυχα δένδρα, όχι τα κλαδιά να μας κόψης, όχι

τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνο πέτρα

απάνω στην πέτρα να μην μείνη, ημείς δεν

προσκυνούμεν. Τι τα δένδρα μας αν τα κόψης και τα

κάψης, την γήν δεν θέλει την σηκώσης και η ίδια η

γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γή μένει δική μας και

τα ματακάνει. Μόνον ένας Έλληνας να μείνη πάντα

θα πολεμούμε και μην ελπίζης πώς την γην μας θα την κάμης δική σου, βγάλτο από το νου σου.»

(Γ. Τερτσέτη, Κολοκ., Απομν., έκδ. Ωκεανίς, σελ. 191)

Με τέτοιες γενναίες ψυχές ο τόπος έγινε ελεύθερος.

«Η Ελληνική Επανάσταση, επικός απελευθερωτικός αγώνας του ελληνικού λαού, εννιάχρονος αδυσώπητος πόλεμος σε πολλά μέτωπα, με πλήθος επεισόδια συγκλονιστικά, είναι μέγα γεγονός της Ελληνικής Ιστορίας. Υπήρξε ιδιαίτερα σταθμός της Ιστορίας του Νεότερου Ελληνισμού, γιατί προπάντων επέτυχε την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους και έτσι την παρουσία της Ελλάδος, ύστερα από έκλειψη αιώνων, στον πολιτικό χάρτη του Κόσμου.

Στη συνείδηση του “Έθνους έλαβε θρυλικές διαστάσεις, ενέπνευσε τις επόμενες γενεές των Ελλήνων για διαδοχικές απελευθερωτικές εξορμήσεις και σε καιρούς δοκιμασίας τις εμψύχωσε για καρτερία και αντίσταση.”Τρανό παράδειγμα ο αγώνας της ΕΟΚΑ μας.

«Υπήρξε, η Ελληνική Επανάσταση σπουδαίο πολιτικό γεγονός και για την Ιστορία της Ευρώπης.

Προκάλεσε το εκπληκτικό κίνημα του Φιλελληνισμού και απασχόλησε με το «ελληνικό ζήτημα» την ευρωπαϊκή διπλωματία επί δώδεκα χρόνια. Παρέσυρε κυβερνήσεις Μεγάλων Δυνάμεων να ενδιαφερθούν θετικά για την τύχη της, να συνεργασθούν και να υπογράψουν Πρωτόκολλα και Συνθήκες για την αίσια έκβασή της, σε αντίθεση με την τότε πολιτική τους. Απετέλεσε έτσι ισχυρό πλήγμα για το καθεστώς της Ιερής Συμμαχίας και σήμανε θρίαμβο της αρχής των εθνοτήτων.”

(ιστορία του Ελληνικού Έθνους)

Ο φιλελληνισμός αυτός ο οποίος προκλήθηκε από τη διδασκαλική διαφωτιστική δράση Ελλήνων φυγάδων, από φωτισμένες , πνευματικές μορφές όπως αυτή του Αδαμάντιου Κοραή στα ευρωπαϊκά εμπορικά, πνευματικά και πολιτικά κέντρα. Αναπτύχθηκε με την έκδοση και τη μελέτη των αρχαίων ελληνικών κειμένων με φιλέλληνες από Ευρώπη και Αμερική και δεν περιορίστηκε απλά στη λεκτική ή οικονομική υποστήριξη του αγώνα των Ελλήνων αλλά συνέβαλε και με τη συμμετοχή σε αυτόν εκατοντάδων εθελοντών στα πεδία των μαχών όπου αρκετοί από αυτούς θυσιάστηκαν.

Έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα φιλελληνικά δημοσιεύματα της περιόδου της ελληνικής επανάστασης , ιδιαίτερα εκείνα του Αμβούργου της Γερμανίας η οποία με βάση στοιχεία συνεισέφερε περισσότερο από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες σε έμψυχο υλικό.

Ενδεικτικά θα αναφέρω μερικά:

Ο αμβουργιανός ταγματάρχης και στρατοπεδάρχης Dannenberg καλεί τη γερμανική νεολαία να συμμετέχει πολεμώντας στην Ελληνική Επανάσταση και δηλώνει:

«Ο αγώνας για τη θρησκεία, τη ζωή και την ελευθερία μας καλεί στα όπλα! Ανθρωπισμός και καθήκον μας προστάζουν να τρέξουμε προς βοήθειαν των χριστιανών αδελφών μας των γενναίων Ελλήνων, να διακινδυνεύσουμε το αίμα και τη ζωή μας για μιαν ιερή υπόθεση! Η καταδυνάστευση της Ευρώπης από τους μουσουλμάνους πλησιάζει στο τέλος της. Ελεύθερη πρέπει να γίνει η ωραιότερη χώρα της Ευρώπης! Ελεύθερη από τους απάνθρωπους η Ελλάδα! Ας συμβάλλουμε κι εμείς με τις δυνάμεις μας σ’ αυτό! Άρπαξε τα όπλα γενναία γερμανική νεολαία! Ας ιδρύσουμε μια ελληνογερμανική λεγεώνα και έτσι να βοηθήσουμε και μεις τον αγώνα των αδελφών μας.

Δοκιμασμένοι και έμπειροι στον πόλεμο αξιωματικοί είναι έτοιμοι να μας οδηγήσουν! Ο θεός θα είναι μαζί μας γιατί είναι μια υπόθεση ιερή! Είναι υπόθεση ανθρωπισμού! Είναι αγώνας για θρησκεία, ζωή και ελευθερία! Είναι αγώνας εναντίον απάνθρωπων! Την επιχείρησή μας θα την προστατεύει ο Παντοδύναμος!

Μετά, με την κορώνα της νίκης και της δόξας στο κεφάλι, ευλογημένοι από τους χριστιανούς αδερφούς μας κι από ολόκληρη τη χριστιανοσύνη με ήσυχη συνείδηση ότι πράξαμε το καθήκον μας για τη θρησκεία και την ελευθερία και σπάσαμε τις αλυσίδες της σκλαβιάς από εκατομμύρια αδέρφια μας, θα ξαναγυρίσουμε στη γερμανική μας πατρίδα.

Η εφημερίδα Ανεξάρτητος ανταποκριτής Αμβούργου στέκεται στο πλευρό των αγωνιζομένων Ελλήνων αφού στο κύριο άρθρο της διαβάζουμε :

«Ο λαός αυτός που άντεξε τόσα χρόνια το ζυγό της σκλαβιάς, που καταπιέστηκε, που υπομόνεψε αδικίες σ’ όλες τις σχέσεις της ανθρώπινης και πολιτισμένης ζωής, αυτός ο λαός που αρνείται ξαφνικά τα βάσανά του και μπαίνει στον αγώνα για να ξανακερδίσει αυτό που με απάτη του άρπαξαν, αυτός ο λαός αξίζει μια μεγάλη και τιμητική εκτίμηση, γιατί αρπάζει το σπαθί για μια υπόθεση ιερή με την ευγενική απόφαση ή να ζήσει δίκαια κι ελεύθερα ή να πεθάνει.

Μιλάει μέσα τους η φωνή του ηθικού αισθήματος που αναγνωρίζει εδώ ένα δίκαιον αγώνα των καταπιεσμένων εναντίον των βασανιστών τους, που αναμένει με την έκβασή του μια θαυμάσια νίκη του ανθρωπισμού πάνω στη βαρβαρότητα, του φωτός πάνω στο σκοτάδι, μια νίκη του νόμου της λογικής πάνω στην ωμή αυθαιρεσία».

Η Eβδομαδιαία εφημερίδα του Αμβούργου την 1.9.1824 χτυπάει σκληρά την αρνητική στάση κρατών και προσωπικοτήτων έναντι του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων γράφοντας: «Αυτό που είμαστε σήμερα το χρωστάμε στους αρχαίους Έλληνες και το χριστιανισμό και βλέπουμε ότι οι απόγονοι αυτών των Ελλήνων, αυτοί οι εν Χριστώ αδελφοί μας ποδοπατιούνται κι αφανίζονται από τη βάρβαρη ημισέληνο ενώ χιλιάδες έμπειροι μαχητές περιμένουν αργόσχολοι. Είναι αυτός ο πολιτισμός μας»;

Αυτά από τους προγόνους της Μέρκελ προς προβληματισμόν.

Αυτή η ωραία Επανάσταση , την οποία θαύμασε η οικουμένη ολόκληρη έχει και τα μελανά της σημεία τα οποία οφείλουμε να παραθέσουμε .

Έλληνες πολιτικοί ερχόμενοι από το εξωτερικό, αποδείχτηκαν μοιραία πρόσωπα για την επαναστατημένη Ελλάδα.

Κάνανε κόμματα ανάλογα με το από ποια χώρα απολάμβαναν εύνοια: Ρωσία Αγγλία Γαλλία, υφάνανε ραδιουργίες εναντίον των στρατιωτικών κι εναντίον των εκάστοτε ευκαιριακών αντιπάλων τους, σκότωσαν, διέβαλαν και εφάνηκαν ηθικά κατώτεροι του λαού, που θυσίασε τη ζωή του για την αγαπημένη Ελευθερία και τη Δικαιοσύνη, κατώτεροι από τα όνειρα του Ρήγα, του της ηρωικής κλεφτουριάς και των Διδασκάλων του Γένους.

Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης θα απευθυνθεί σε αυτούς :«Σας ερωτώ, εσάς τους εκλαμπρότατους και μεγαλόγνωσους πολιτικούς της Ελλάδος αρχή και τέλος, αν

ήρθετε από καλοσύνη σας να μας φωτίσετε, να μας λευτερώσετε, διατί να χυθούν αυτά τα αίματα όπου χύθηκαν και η πατρίδα να είναι εις την κατάστασιν όπου είναι σήμερον, και να γενή αυτείνη η δυστυχία γενικώς εις τους τίμιους ανθρώπους; Και να θέλουν οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Ρούσσοι, οι Αυστριακοί ή άλλο κράτος να μας κυβερνήσουν με το μέσον το δικός σας;

Η αφεντιά σας, οι ξενοφερμένοι πατριώτες, ώστε και οι πρώτοι πολιτικοί και οι δεύτεροι και οι τρίτοι και οι τέταρτοι και οι πέφτοι και οι έχτοι κι ακόμα εις όλα τα πράγματα της πατρίδας, αν είχετε αρετή κι’ ομόνοια, γένονταν αυτά;»

(Στρατ. Μακρυγ., Απομν., έκδ. Μπάυρον, σελ. 510 )

ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν

στίχοι του τραγικού ποιητή Ευριπίδη

“Ευτυχισμένος είναι εκείνος που γνωρίζει την

ιστορία»

Ας τη γνωρίσουμε , κι ας την αξιοποιήσουμε…

Ελληνίδες και Έλληνες της ημικατεχόμενης Κύπρου,

200 χρόνια μετά ο ελληνισμός και πάλι πολιορκείται.

200 χρόνια μετά,

Οι «ἀπειλάων ἀκόρητοι», Τούρκοι υλοποίησαν μια ακόμη απειλή τους και μετέτρεψαν τον ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη σε τζαμί.

Τριγύριζαν και τριγυρίζουν προκλητικά με τα πλοία τους στο Αιγαίο καθώς ο ισλαμοφασίστας ηγέτης τους με εθνικιστικές κορώνες μουγκρίζει από τα Μ.Μ.Ε.

Οι «ἀπειλάων ἀκόρητοι», Τούρκοι εξήγγειλαν τον εποικισμό της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου κάτι το οποίο είχαν αναφέρει προ καιρού πως θα το έκαναν.

Οι τουρκικές απειλές υλοποιούνται η μια μετά την άλλη μπροστά στα απαθέστατα μας μάτια και τα μάτια των δήθεν εταίρων μας οι οποίοι θωπεύουν τον θύτη μας .

Πολιορκείται ο ελληνισμός από τη λαθρομετανάστευση , την υποκινούμενη από το ερτογανικό κράτος το οποίο έχει ως σκοπό να αλλοιώσει τον δημογραφικό και θρησκευτικό χαρακτήρα της Ελλάδας και της Κύπρου μας.

Και τι φρικτό, εντελώς απροκάλυπτα λειτουργώντας ως ΕΓΧΩΡΙΟΙ ΣΥΝΕΡΓΟΙ της κατοχικής τουρκίας κάποιοι εναντιώνονται στα ελάχιστα , και κατόπιν εορτής μέτρα που έχουν ληφθεί για την αντιμετώπιση του παράνομου μεταναστευτικού ρεύματος.

Απειλείται ο ελληνισμός από όλους εκείνους που επιχειρούν μέσω εθνοκτόνων , ρατσιστικών , σχεδίων λύσης τα οποία διέπονται από ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΕΣ, ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ και ΑΝΤΙΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΠΡΟΝΟΙΕΣ, να διαλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία

Απειλείται ο ελληνισμός από την αφαίρεση της ελληνικότητας της ΠΑΙΔΕΙΑΣ του.

Η παιδεία κινδυνεύει από επαναπροσεγγιστικά , προοδευτικά μυαλά τα οποία με την πρόφαση της καλλιέργειας κουλτούρας ειρήνης επιχειρούν όχι μόνο να ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΝ την ιστορική αλήθεια ότι εδώ σε αυτό τον τόπο έγινε ΕΙΣΒΟΛΗ και ΚΑΤΟΧΗ αλλά ότι το πρόβλημά μας είναι ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΟ.

Απειλείται ο ελληνισμός από μερίδα ξενοκινούμενων υπηρετών της 4ης Εξουσίας οι οποίοι προσπαθούν να ΕΞΟΝΤΩΣΟΥΝ , να φιμώσουν κάθε φωνή που μιλά

για ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, για επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια τους για τους κινδύνους που ελλοχεύουν από τη συνεχή μετάβαση στα κατεχόμενα εδάφη μας η οποία ενισχύει τα ταμεία του ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ.

Απειλείται ο ελληνισμός από τον κάθε Έλληνα που ΣΩΠΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΝΕΧΕΤΑΙ όλους αυτούς τους επικίνδυνους .

Ξύπνα καημένε μου ραγιά και σήκωσε το κεφάλι…

Η σημαία των Κυπρίων αγωνιστών της επανάστασης του 1821 κυματίζει εδώ και λίγες μέρες σε όλους τους ναούς της ελεύθερης Κύπρου υπενθυμίζοντας την προσφορά τουλάχιστον 500 από αυτών στον Αγώνα του Έθνους, αποδεικνύοντας τους ακατάλυτους δεσμούς με τη Μητέρα Ελλάδα.

Κι όχι δεν είναι ανορθόγραφη.

Ανορθόγραφοι είμαστε εμείς.

Που γράφουμε λάθος ξανά και ξανά τη λέξη ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.

τη λέξη ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ .

τη λέξη ΑΓΩΝΑΣ.

Πιασμένοι χέρι χέρι , μονιασμένοι πια όλοι τους οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες της Ελευθερίας του 1821, κρατώντας τη ματωμένη γαλανόλευκη σημαία τους ξεκινάνε από τη Γραβιά, τη Χίο, τα Ψαρά, την Τριπολιτσά, τα Δερβενάκια κι από άλλους δοξασμένους τόπους, ρίχνουν το βλέμμα στον Έβρο, κάνουν έναν κύκλο με το καράβι του Κανάρη εκεί στα Ίμια και φθάνουν στην Κύπρο. Με μεγάλες δρασκελιές φτάνουν στην πλατεία του Σεραγιού για να συναντήσουν τους προεστούς του τόπου και τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό.

Μα ο κύκλος μεγαλώνει.

Έρχονται αυτοί που έκλεισαν τη ζωή τους σ’ έναν φάκελο μικρό, που να χωράει στο τετράδιο μιας μαθητριούλας, στον προβολέα ενός ποδηλάτου. Έρχεται από τον Μαχαιρά του με τις « χοντρές ελληνικές κοκκάλες του» ο Γρηγόρης μας, από τον Πενταδάκτυλο ο Μάτσης μας. Ερχονται τα λεβεντόπαιδα από τις αγχόνες, οι αρχάγγελοι από τον Αχυρώνα, οι θυσιασμένοι και οι βασανισμένοι της « κυπριακής μας επανάστασης».

Κι ο κύκλος μεγαλώνει.

Έρχονται οι προδομένοι του 1974 ,οι θυσιασμένοι,οι αιχμάλωτοι, οι νεκροζώντανοι.

Έρχονται οι γυναίκες με τις φωτογραφίες κι οι ανυπότακτες δασκάλες της Καρπασίας.

Τελευταίες έρχονται οι μαρμαρωμένες μορφές του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και του Τάσου Μάρκου μας.

Ο Κυπριανός παίρνει από το δισκοπότηρο της Ιστορίας και τους κοινωνεί ανθούς από το Μεσολόγγι:

«Η Ρωμιοσύνη εν να χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει».

Η ομιλία αυτή θα μπορούσε να συμπυκνωθεί σε δύο λέξεις με το διαζευκτικό ή ανάμεσά τους.

Ελευθερία ή Θάνατος .

Το εθνικό σάλπισμα που αγέραστο, ακέραιο κι ευθυτενές υψώνεται στους ιστούς της αγαπημένης μας ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗΣ.

Εκείνο το ή το διαζευκτικό χωρίζει δύο αντίθετες έννοιες.Την Ελευθερία από τον Θάνατο γιατί η Ελευθερία είναι συνώνυμη της ζωής .Κι ειδωμένο αλλιώς , το αντίθετο της Ελευθερίας είναι η Σκλαβιά.Άρα, θάνατος είναι η σκλαβιά.

Σε αυτό το ελληνικό δίλημμα ας μείνουμε πιστοί. Είναι θέμα εθνικής επιβίωσης.

ΘΑΡΣΕΙΤΕ

«Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε τους Έλληνες και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά..»

Ελένη Σιούφτα

Ιερός Ναός Παναγίας Χρυσελεούσας Αθηαίνου